De vrijheid van de mens is een universeel goed dat door de tijden telkens weer ter discussie staat.
De universele mens kent geen grenzen tussen belangen en partijen.
Een welgevormd individu overlegt met de ander als het gaat om tegenstellingen en houdt niet vast aan de macht, zoals een verlicht despoot.
Als het volk op de barricaden moet klimmen om het goed van vrije meningsuiting te verdedigen en vecht voor een politieke zelfbeschikking dan heeft het bestuur gefaald.
Het vergt kracht en moed om het eigen falen onder ogen te zien.
De harde weg is in Europa vaak bewandeld.
Oorlogen van decennia hebben de vlakten overal in de regio gekenschetst als offerplaatsen van eer en verdriet.
Verdriet van de moeder om het verlies van haar zonen en vrouwen om hun man.
Waarom is de vrijheid zo fel bevochten?
Het vluchtige bestanddeel van de vrijheid is het recht op eigen handelen en oordelen, het deeltje ontvalt de burger met elke inperking door een regulerende overheid.
Een ander component is de vrije rede, het recht om de mening te verkondigen van jezelf of die van een ander die je is toegedaan.
Dit deel van de vrijheid ligt constant onder vuur, daar de meesten dit recht verkeerd uitleggen aan beide zijden van de tekentafel.
Europa brand andermaal en wij kunnen hier ook nu weinig aan doen.
Het is aan Rusland om de gevechten aan haar grenzen te stoppen.
Kan de vader het kind tot rede dwingen?
De komende tijd zullen wij dit zien.
Vincent Massée, 2014-02-20
