De Nintendo generatie aan de macht

De Nintendo generatie aan de macht De Nintendo generatie manifesteert zich, dit weekeinde voor mijn ogen op twee verschillende manifestaties. Twee pluimen op een gedeelde artistieke hoed, jeugd en jongvolwassenheid in een noemer, de Nintendo generatie. Zij laat zich kennen in vanzelfsprekende eruditie, het programmatisch bewerken van vrije persoonlijke artistieke thema’s. Barbie computer meets laptop; kortom, alles binnen de kaders van een bloemig mainframe. Lysanne (5 jaar oud)danste en zong als bloemenmeisje tijdens een balletvoorstelling te Zoetermeer en haar grote nicht Merel(13 jaar)speelde trompet in Spanbroek in een zeer diverse big band uitvoering waarin als grote ster Karin Bloemen schitterde. Susan Seegers ontlokte ook mij een traan met fantastische uitvoering in het Nederlandse repertoire. Rolf koster was als zanger in Spanbroek de grote gangmaker, zoals Eveline Castelein in Sherezade te Zoetermeer onze harten stal. Zoetermeer en Spanbroek wat hebben deze plaatsen met elkaar gemeen. Is het de ambitie van de burgemeester van Opmeer Hoog, die ongetwijfeld met Scheeringa tijdens de klanken van het orkest over deze ambities hebben gesproken. Een kleine tête en tête vier rijen voor ons. Poëzie werd er door deze generatie geschreven, ieder in het eigen aandachtsgebied. Zo is Nintendo: iedereen koopt alleen de spelletjes van de eigen voorkeur. ‘Fit in'; ’reste pas, les soirs sont dans mon mainframe.'

Soms

Soms, Soms zoek ik naar beelden, herinneringen van lang geleden. Vaak vind ik die in u, mijn lezer goed of kwaad. Het leven soms in de moordenaars die ik ooit trof en mij in het leven hebben gelaten. Een enkele keer eer ik de kwaden omdat deze fraai Elias wet hebben ontdoken met ieders onwetende permissie. Soms ben ik orthodox en anders voel ik mij liberaal. Als agnost zie ik soms een doel in het leven met en zonder Hem. Dan voel ik mij Christen en ook over dezelfde boeg weer mijn zelf als Judeër. Een enkele keer zie ik blauwe ogen en blond haar met dezelfde afkomst, wij gaan door de tijden; de veloren stam. Soms voel ik mij enkel te midden van velen en denk ik aan Juda dat op mij wacht. Ik hoef niet te arriveren om ergens te zijn. Mijn hart verteld mij over steden en mijn ogen zien de mogelijkheden om van het ginder ver weg, op de gestelde plek van aanspraak te verblijven. Israël heeft mijn hart maar mijn hart kent het van dichtbij, het reizen is slechts en kwestie van het zien van de goede waarden. Elke plek is goed omdat deze mooi is. tenzij er muren omheen staan en wij uitgaan van de grens. Dan wil ik vliegen, vrij van het nest. Ik voel mij soms overgelaten aan de kunst, het vrije leven dat mogelijkheden biedt. Een uitweg voor al het lijden tussen dood en werkelijkheid, de dagelijkse gang in het leven. Zo voel ik mij als profeet tussen de wijzen, de mensen die het zeker weten, terwijl mij slechts de zekerheid van de tijd rest. Ik voel mij als geen ander en toch zo gewoon. Schilder en beeldhouwer van tijd en tekens. Ik voel mij als geen ander. Daarom voel ik mij u. Wie bent u? Wilt u mij doden of kunt u leven in mij? Voel mij in u, omdat ik van u als die ander houd. Ook als u mij niet hier wenst. Als kunstenaar kan ik mij slechts verwonderen in u als de Ander. Soms zijn wij vanuit onze innerlijke liefde Vogel Vrij.