Windstilte voor het nieuwe jaar,
Het goede leven valt in deze dagen stil.
Geld om fijne dagen te beleven is er in het land van de kunst niet meer.
Het komende jaar moet de rem op de uitgaven er nog meer op worden gezet.
Een theater bezoeken of bibliotheek is niet langer van nu.
Met Galerie de Kleine Hoogstraat te Leeuwarden heb ik gesproken over de aankomende expositie die in april valt.
Dat nieuwe werk komt er.
Uit de breedte en de lengte, het is geen goed idee om de deur helemaal dicht te timmeren.
Niet zo veel olieverven en andere schilderijen dan de afgelopen jaren uit mijn kleine atelier kwamen.
De kleur wijkt niet, wel de rijk vloeiende verf.
Al moet ik deze verfhuid laten stollen in dunne lak en aromatische benzine, de verf mijn levensbron oogt royaal.
Expressionisme is helaas dood gebeleken in Nederland, geen particulier of museum verzameld het nog.
Ik voel mijzelf al een museumstuk.
Verstoft word ik terloops terzijde geschoven.
Als mijn lijf als een etalagepop gestuft was dan liepen de bezoekers er in drommen loerend voorbij.
Een vrije hand of de expressie in het dagelijks leven, zijn in deze jaren vreemde woorden geworden.
In deze komende en actuele jaren van crisis moet ik mij herbezinnen en teruggrijpen naar eerder geluk.
Tel uw zegeningen, en ik kom er maar liefst tot drie.
Dat lijkt mij wel genoeg.
Bezinnen, leren en de liefde is alles wat een creatieveling nodig heeft.
Met de nieuwe schilderijen komt het wel goed en samen met mijn gezin komen we er wel doorheen.
2030 Is immers een heel andere wereld.
De bonzen van Europa zijn dan over elkaar uitgerold en er wonderwel nog iets van de Hoge Cultuur over blijkt te zijn.
Op naar het nieuwe jaar.
Prosit 2012!
